Miałem opublikować wpis pewnej środy…   Nie opublikowałem. Emocje wzięły górę i zabrały mi parę ostatnich tygodni.

Jeszcze rok temu nigdy nie odważyłbym się na tak szczery wpis bojąc się Twojej opinii i odrzucenia (tu wpis sprzed roku na stary 2022). Nie tym razem

Ale żyję.

Szczerze, jestem zaskoczony, że żyję. Nowe jest jednak to, że jestem chyba pierwszy raz w życiu zachwycony życiem. Byciem.

Pomimo całego trudu i bólu, chcę żyć. 

Nagrodą trwania w terapii i przezwyciężania siebie, jest moja autentyczność z, pierwszy raz w życiu, pełną akceptacją na całego siebie. Zawsze dawałem tę akceptację uczniom, a nie potrafiłem sobie tego dać.

In fine, udało się. Akceptuję siebie i szanuję.

Dzięki Tobie, dzięki sobie, dzięki Wam. Jestem zachwycony sobą i drugim człowiekiem mi życzliwym. A nie jest to oczywiste. 

Dziękuję, że jesteś ze mną.

ps. Dzięki zbiórce odebrałem laptop💙, na tym laptopie napisałem to, co wyżej.

Bardzo dziękuję.

Zbierzemy na aparat?